proces

Zgodnie z art. 212 § 1 KK, „Kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności”.

Rozbój to kradzież z użyciem przemocy wobec osoby lub groźby jej natychmiastowego użycia. Kradzież to z kolei zabranie rzeczy innej osoby z zamiarem jej przywłaszczenia. Zamiar przywłaszczenia występuje wtedy, gdy sprawca chcę postąpić z rzeczą tak, jakby stanowiła jego własność. Właściciel może postąpić ze swoją rzeczą w każdy sposób, który nie narusza prawa. Z kradzieżą mamy więc do czynienia nie tylko, gdy ktoś chce zabrać innej osobie wartościową rzecz, by się wzbogacić, lecz również po to, by np. ją zniszczyć.

W sytuacji gdy rodzice dziecka żyją w rozłączeniu, częstym problemem staje się kwestia kontaktów tego z nich, z którym na co dzień małoletni nie przebywa. Niejednokrotnie konieczne jest ukształtowanie ich reguł w orzeczeniu sądowym, ewentualnie ugodzie zawartej przed mediatorem zatwierdzonej później przez sąd. W idealnym świecie takie rozwiązanie winno ustabilizować położenie małoletniego i zagwarantować mu prawo do styczności z obojgiem rodziców. W rzeczywistości jednak nierzadkie są przypadki niewykonywania albo niewłaściwego wykonywania obowiązków, płynących z zapadłego orzeczenia bądź zawartej ugody.

Kiedy w procesie karnym oskarżony musi mieć profesjonalnego obrońcę, czyli obrona obligatoryjna? Najważniejszym i podstawowym prawem oskarżonego (a we wcześniejszym stadium postepowania – podejrzanego), jest prawo do obrony, uregulowane w art. 6 k.p.k. oraz art. 42 ust. 2 Konstytucji RP, w ramach których

Prokuratura Krajowa opublikowała statystyki za 2022 rok. Wynika z niego, że uniewinnieniem w I instancji skończyło się tylko 1,93% spraw (5.901/304.568), pomimo że prokurator był obecny na sali sądowej tylko w 22,94% spraw (69.880/304.568). Polska prokuratura jest więc zabójczo skuteczna. Czy oznacza to, że składa się z samych wybitnych prawników, którzy nokautują obrońcę, nawet gdy nie ma ich w sądzie? Czy może jednak tajemnica sukcesu prokuratury leży gdzie indziej?

Po chwili wytchnienia od prawa rodzinnego wracamy ze zdwojoną siłą. Świadczenia alimentacyjne to szeroki, popularny, ale czy do końca jasny temat? Obowiązek świadczeń alimentacyjnych po rozwodzie stanowi kontynuację obowiązku wzajemnej pomocy, powstałego przez zawarcie związku małżeńskiego. Zakres obowiązku alimentacyjnego na rzecz małżonka pozostaje w ścisłym związku z winą za rozkład pożycia,

Zakończenie związku, trudne relacje, co dalej, rozwód? To już oczywiste, dzięki artykułowi mec. Pauliny Seweryn. Ale co, jeśli w całej tej trudnej sytuacji są dzieci? Świadczenie alimentacyjne rodzica na rzecz dziecka to temat powszechnie znany, jednak wciąż budzący pewne wątpliwości. Dzisiaj pozbędziemy się ich na zawsze, odpowiadając na najczęściej zadawane pytania.

Praca prawnika to przede wszystkim drobiazgowe drążenie w aktach, orzecznictwie i literaturze prawniczej. To jednak nie wszystko. Równie ważnym aspektem pracy prawnika procesowego jest… umiejętność opowiadania historii.

Gdy poznaję nową osobę, spoza kręgu prawników, często słyszę, że mój rozmówca nie mógłby wykonywać takiej pracy. Zazwyczaj wymienia po tym przykład jakiejś szczególnie odrażającej zbrodni. Mówi to przy tym w sposób, jakbym doprowadził do tego, że jej sprawca uniknął kary. Jestem też pytany o to, jak mogę robić takie rzeczy. Krytyka ostatnich zmian w kodeksie karnym oraz artykuł o pomocy finansowej dla byłych więźniów ściągnęły na mnie i na adwokatów w ogóle falę moralnego oburzenia. Tytułowy adwokat diabła wydaje się już zbyt słabym określeniem – bardziej adekwatny byłby raczej adwokat-diabeł.

Statystyki wskazują, że w pierwszym półroczu 2021 roku, do polskich sądów okręgowych wpłynęło 39 tys. spraw o rozwód. Warto więc wiedzieć co bierze pod uwagę sąd, decydując o rozwodzie.